Damska koszula, nim weszła w skład bielizny osobistej, była najzwyczajniej w świecie górną częścią stroju żeńskiego, widoczną, chociaż po części przesłanianą innymi szczegółami garderoby. Gdy przyszła moda na odzienie wierzchnie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz mniej widoczna, w ostateczności w pełni ukryta pod suknią bądź też bluzką. Jednakże noszono ją w dalszym ciągu ze względu na asekurację przed chłodem i dla komfortu, bowiem najczęściej była uszyta z tkaniny delikatniejszej aniżeli sukienka wierzchnia, wielokrotnie sztywna oraz szorstka. W ten sposób koszula stała się elementem damskiej bielizny osobistej.
Dla wygody szyto koszule o coraz prostszym kroju i znacznie większym dekolcie. Mimo, iż koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie inkrustowano ją haftami oraz koronkami - przetestuj https://hurtownia-lorena.pl. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, zdobione koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dostosowana była do długości sukni odpowiadającej obowiązującej modzie, inaczej stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku rozpoczęto szyć koszule z dzianin i tanin z włókien syntetycznych, z początku nylonu, w następnej kolejności syntetycznego jedwabiu i tzw. szermezy.
